Destiny 2: Ostateczny Kształt Recenzja — Wróciłem zakończyć dekadę podróży. Żałowałem?

Spis treści

1. Destiny 2 poznane na nowo
2. Kampania i gameplay w nowych szatach

Destiny 2 kupiło mnie od momentu swojej premiery. Uwielbiam serię Call of Duty oraz niekończące się World of Warcraft, tak też grind nie był mi obcy. Opakowane to wszystko w schludnie wyglądające kosmiczne Destiny, a następnie jego kontynuację, sprawiło, że wchłonąłem w grę na długie godziny... a może i lata. Problemy pojawiły się dopiero z czasem, a po dłuższej przerwie z grą chciałem sobie odpowiedzieć, czy Ostateczny Kształt jest godną kulminacją serii.

Destiny 2 poznane na nowo

Dodatki do Destiny 2 z reguły były wysoko ocenione, ale do Ostatecznego Kształtu trzeba było podejść trochę inaczej, ponieważ to nie tylko kolejny krok, a raczej milowy skok. Ostateczny Kształt wreszcie jest tak blisko zapewnień Bungie, jak nigdy przedtem — strzelanka fantasy science-fiction ze wspólnym, ogromnym światem, osadzona w dziwnej i odległej przyszłości. Ostateczny Kształt to nie tylko najlepsze Destiny 2 w historii – to Destiny 2 takie, jakie zawsze powinno być.

Kampania i gameplay w nowych szatach

Całą przygodę rozpoczynamy od nowej kampanii fabularnej, która wrzuca nas do Bladego Serca Podróżnika, próbując powstrzymać Świadka, długo dojrzewającego ostatecznego złoczyńcę Destiny 2. Od razu widać, że deweloper Bungie przyjął inną taktykę niż zwykle, zamieniając nadmiernie skomplikowane wątki na rzecz skupienia się na głównych bohaterach Destiny 2 zmierzających w stronę potencjalnie kończącej się konfrontacji. Ostateczny Kształt to z pewnością najlepsza historia, jaką Destiny kiedykolwiek opowiedziało w rozszerzeniu, jasno określająca stawkę.

Główną zaletą całej historii jest samo Blade Serce. Dodatki zawsze wprowadzają do Destiny 2 nowe miejsca, zwykle nową planetę lub księżyc z mnóstwem ciekawych miejsc, ale Blade Serce znajduje się w Podróżniku, magicznym bogu przestrzeni-robocie, który jest w centrum serii od 10 lat. Opierając się mocno na tej magicznej stronie gry, otrzymujemy lokację, która jest dziwna, znajoma, niesamowita i często niezwykła pod względem artystycznym.

Pomysł Bungie był prosty, sentymentalny i co ważniejsze, skuteczny — odtworzyć znane lokalizacje z całej historii Destiny. Pale Heart to wspaniałe i fascynujące miejsce do zwiedzania, będące jednocześnie niebem i piekłem wszechświata Destiny. Znajdziemy tam mnóstwo różnych miejsc do walki, zwiedzania i wspinania się, co zapewnia nam nowe scenariusze rozgrywki, spotkań bojowych oraz interesujące doznania, mimo że gracze robią to samo od 10 lat.

Kampania łączy w sobie wiele najlepszych elementów rozgrywki Destiny 2, tworząc wyjątkowe wrażenia, szczególnie na wymagającym, legendarnym poziomie trudności. Po pierwsze, jest to najbardziej mechanicznie intensywna kampania w historii. Prawie każde większe spotkanie ma dodatkową warstwę, z którą trzeba się uporać, jak toksyczne powietrze, czy wrogowie upuszczający „runy”, które służą jako klucze do drzwi.

Sama liczba nowych oraz fascynujących mechanik, zarówno w kampanii, jak i rozsianych po całym Pale Heart, jest niezwykła i sprawia, że ​​większość wszystkiego, co robisz, wydaje się interesujące, a co ważniejsze, różne od tego, do czego gracze są przyzwyczajeni.

Drugim ważnym dodatkiem jest zupełnie nowa frakcja zwana Postrachem. W ciągu ostatnich kilku rozszerzeń Destiny dodało wielu nowych wrogów, aby zmusić cię do dostosowania taktyki, ale są to drobne zmiany w porównaniu z taktyką w Ostatecznym Kształcie. Bungie tak skonstruowała nową frakcję, abyś nigdy nie czuł się bezpieczny w aktualnym miejscu. Oznacza to, że wrogowie będą manipulowani twoją pozycją i wypychali cię z aktualnego miejsca. Projekt poziomów w kampanii i w całym Pale Heart jest interesujący, chociaż Bungie zdecydowało się na mniejsze i ciaśniejsze areny niż w przeszłości.

Ostatnim ważnym dodatkiem, jaki wprowadza Ostateczny Kształt, jest Prismatic, nowa podklasa. Prismatic zapewnia zestaw opcji zaczerpniętych z innych podklas, więc możesz łączyć umiejętności, aby uzyskać nowe synergie. Prismatic nie zmienia niczego drastycznie — dodaje kilka nowych superzdolności, a także nowe bonusy do budowania oraz Transcendencji, nową „mini-super”, która daje nowy, fajny granat do użycia i trochę inne, mniej istotne korzyści.

Reasumując, każdy fan Destiny z pewnością pozytywnie oceni najnowsze rozszerzenie, jednak nowi gracze, raczej będą mieli mętlik w głowie. Bungie pierwszy raz od wielu lat postawiło na stałych graczy, tworząc jedną, spójną historię, skupiającą się na bohaterach, a nie wszystkim dookoła.

Ostateczny Kształt bierze wszystko, co dobre w Destiny, od świetnego projektu walki, ciekawych łamigłówek, przez kreatywną opowieść oraz zabawne umiejętności, po fajne budowanie świata, doskonałą oprawę graficzną i łączy to wszystko w całość, aby godnie zakończyć dekadę podróży.