Jest rok 1959 n.e. Scenarzysta René Goscinny i rysownik Albert Uderzo są pod ogromną presją. Muszą stworzyć oryginalną serię komiksów czerpiących z kultury francuskiej do pierwszego numeru magazynu „Pilote”, który ma się ukazać kilka tygodni później. W mieszkaniu Alberta Uderzo dwaj autorzy łamią sobie głowy podczas sesji „burzy mózgów”, teraz już historycznej:– „Przytocz mi najważniejsze okresy historii Francji” – zaczyna René– „Cóż, mamy okres prehistoryczny” – próbuje Albert.– „Nie, już wykorzystany” – odpowiada jego przyjaciel.– „Więc może Galia i Galowie?”René natychmiast chwyta piłkę w locie, a pomysły się mnożą. „W ciągu dwóch godzin wszystko zostało zrobione, postanowione...” – mówi scenarzysta. Tak właśnie 29 października 1959 roku w pierwszym numerze magazynu „Pilote” rozpoczęły się Przygody Asteriksa. Wkrótce cała Galia zostaje podbita przez Rzymian, magiczny wywar, kalambury i zagadkowe łacińskie cytaty. Cała? Tak, cała. Na długie, wspaniałe chwile przygody i zabawy.
Autorzy 40. tomu przygód Asteriksa zatytułowanego „Asteriks. Biały Irys”
FABCARO
Fabrice Caro zwany Fabcaro jest autorem komiksów i powieściopisarzem. Zaczął tworzyć w 1996 roku. Spośród jego wielu dzieł warto wymienić „Le Steak haché de Damoclés” (2005), „La Bredoute” (2007), „On n’est pas là pour réussir” (2012). Sukces przychodzi w 2015 roku
wraz z albumem „Zaï Zaï Zaï Zaï”. W 2016 roku FabCaro pisze scenariusz do nowych przygód Gai-Luron, narysowanych przez Pixela Vengeura (Fluid Glacial). W 2018 roku ukazuje się kolejne jego ważne dzieło – mieszające absurdalny humor z satyrą społeczną – „Moins qu’hier (plus que demain)”, a w 2020 roku powieść „Le Discour” (2018) zostaje zekranizowana przez
Laurenta Tirarda. W 2021 roku Fabcaro publikuje fotopowieść humorystyczną „Guacamole vaudou” ukazującą szalonego aktora Erica Judora.
DIDIER CONRAD
Didier Conrad, podobnie jak Asteriks, urodził się w 1959 roku w Marsylii. Jego pierwszy komiks, „Jason”, zostaje opublikowany w 1978 roku. Następnie Conrad zajmuje się animacją najlepszych historyjek z magazynu „Spirou” – wraz ze scenarzystą Yannem, z którym później
tworzy mityczną serię „Innommables”. Potem pojawia się wiele humorystycznych komiksów, w tym „Bob Marone” (1980), „L’Avatar” (1984), „Le Piége Malais” i „Donito” (1991–1996) we współpracy z Wilburem. W 1996 roku Didier Conrad przeprowadza się do Los Angeles, aby pracować nad stroną wizualną i scenariuszem pełnometrażowego filmu animowanego „La route d’Eldorado” (2000, Dreamworks SKG). Począwszy od albumu „Asteriks u Piktów” w 2013 roku, rysuje przygody naszych galijskich bohaterów.
Źródło: Materiały prasowe Egmont Polska
