Bez wątpienia oglądamy złotą erę e-sportu, który nieustannie rośnie w siłę nie tylko za sprawą świetnych zawodników, rzeszy kibiców wspierających swoje zespoły, zaangażowanych w turnieje deweloperów gier, ale i pieniędzy, które pozwalają tej dziedzinie życia nieustannie rosnąć. W e-sporcie pojawia się coraz więcej sponsorów, motywujących przekazów dla świata oraz pracy dla ludzi niekoniecznie aspirujących do bycia zawodowymi graczami. Jakby się dokładniej nad tym zastanowić, to jak wiele ludzi musi stać za e-sportowcami, aby ci mogli osiągać odpowiednią formę, radzić sobie z trudnościami losu nie tylko na serwerze, ale i też strategicznie podchodzić do swojej pracy. Właśnie o kulisach tego wszystkiego opowie nam Urszula "Xirreth" Klimczak, czyli Head of Players Development jednego z najlepszych zespołów CS:GO, ENCE. Oczywiście nie zabrakło pytań o polski e-sport, nadchodzącą premierę CS2, ostatni IEM Cologne 2023 i wiele innych!
i
Na samym początku rozpoczniemy od pytania, na które nie każdy może znać odpowiedź. Jak wygląda praca w zespole e-sportowym na stanowisku Performance Coach oraz na Twojej aktualnej pozycji Head of Players Development? Czy są to prace „przyszłości”, które mogłyby zainteresować graczy?
Praca Performance Coacha polega na maksymalizowaniu wydajności zawodników esportowych poprzez regulowanie trybu treningowego, budowaniu rutyn, które mają na celu wzmocnienie pewności siebie oraz sprawne kontrolowanie emocji w sytuacjach stresowych. Performance Coach to głownie osoba, która tak naprawdę z zawodników buduje zespół. Pomaga rozwiązać konflikty, wzmacnia zaufanie w zespole, ale także tworzy atmosferę, która sprzyja współpracy i zacieśnieniu więzi. Jako Head of Players Development biorę także udział w rekrutacji do organizacji oraz tworzę system oceny zawodników, który ma za zadanie ujawnić braki zawodnika, a zaraz stworzyć cele rozwojowe na nadchodzący sezon.
Jeśli chodzi o postrzeganie tego zawodu jako “przyszłościowy” to zdecydowanie tak. Warto też dodać, że nie jest to nowa profesja. Performance Coach, ale i też Psycholog Sportowy od bardzo dawna towarzyszy drużynom sportowym. By wykonywać tą rolę niezbędne jest wykształcenie psychologiczne jak i doświadczenie, zwłaszcza jeśli chcemy podjąć się pracy z najlepszymi na świecie atletami.
Wróćmy jeszcze do ostatniego IEM Cologne 2023 w CS:GO. Jak podobał Ci się sam turniej?
Organizacja turniejów IEM, nie tylko Cologne, ale też Katowice czy Rio, jest naprawdę na bardzo wysokim poziomie. Zawodnicy są na tego typu turniejach najważniejsi, co jest dużym ułatwieniem dla mnie. Oczywiście turnieje tej rangi są bardzo wyczerpujące dla graczy, zwłaszcza gdy wspinają się oni dolną drabinką i grają codziennie mecze oficjalne. Niewiele się o tym mówi, ale esportowiec na scenie ciężko pracuje i to na najwyższych obrotach. Po meczu widać to wyczerpanie, widać emocje, które im towarzyszyły.
Czego zabrakło ENCE w finale IEM Cologne 2023 z G2?
Dla nas celem była faza play off podczas IEM Cologe, a ciężką pracą wywalczyliśmy finał. Szczególnie ważne jest to, że był to nasz trzeci finał rankingowy z rzędu. Myślę, że tego dnia to po prostu G2 było w fenomenalnej formie, dlatego też czekam na rewanż z ekipą NiKo podczas innych zawodów.
Czy widownia wspierająca niemiecką organizację dała się we znaki?
Widownia ma znaczący wpływ na emocje graczy podczas turniejów. G2 podczas IEM Cologne miało ogromną grupę fanów na miejscu, co odbiło się na morale zawodników. Podczas tego typu wydarzeń widać, jak ważne jest posiadanie fanów przed sceną. Tym bardziej cieszy fakt, że z turnieju na turniej grono kibiców ENCE się także powiększa.
Gdy widzisz swoją drużynę w finale turnieju pokroju IEM Cologne czy na samym szczycie IEM Dallas - czujesz dumę i spełnienie?
Tak, oczywiście! Podczas IEM Dallas półfinał dostarczył mi niesamowitych emocji i w meczu z FaZe mój puls dobił do 188! Gdy wygraliśmy półfinał, a nasza fantastyczna piątka stanęła na scenie, by rozpocząć wielki finał - rozpłakałam się. Widziałam w ich oczach pewność siebie, widziałam głód wygranej. Już przed meczem wiedziałam, że Dallas należy do nas.
Jak oceniasz polski e-sport? Czego brakuje naszym drużynom, aby mogły włączyć się do walki na międzynarodowej scenie?
Dla bardzo wielu zawodników w Polsce kontrakt z organizacją to cel, produkt końcowy. Niestety nie jest to dla nich podróż i początek kariery. Po podpisaniu umowy i uzyskaniu stałego wynagrodzenia u wielu graczy można zauważyć spadek formy i mniejszy głód sukcesów, bo nie ma o co walczyć. Trudno wskazać, czy jest to spowodowane źle sformułowanymi kontraktami, czy niedostosowanymi celami organizacji, natomiast na pewno tutaj coś nie działa. Trzeba też wskazać, że wiele jest do zrobienia w temacie eksponowania sponsorów, czy też organizowania turniejów lokalnych, na których prawdziwe perełki mogą zabłysnąć. Im więcej będzie się działo na lokalnej scenie, gdzie będzie o co walczyć tym, szybciej znajdą się chętni, którzy będą chcieli zabłysnąć na scenie międzynarodowej.
Praca z pro graczami jest łatwa, czy raczej wymagająca? Jakim pokrótce opisałabyś każdego z zawodników ENCE dywizji CS:GO?
Praca z zawodnikami profesjonalnymi jest wymagająca i wymaga ogromnej cierpliwości. Moje obowiązki nie polegają na zmuszaniu zawodników do wykonania danych czynności. Oni sami muszą przekonać się do tego, by zacząć stosować moje wskazówki, a do tego potrzeba czasu. Jeśli natomiast chodzi o graczy ENCE:
- Pavle "maden" Bošković - serce zespołu
- Paweł "dycha" Dycha - zimna kalkulacja
- Alvaro "SunPayus" Garcia - wolny ptak
- Marco "Snappi" Pfeiffer - uśpiony wulkan
- Guy "NertZ" Iluz - temperamentny artysta
Jak pracuje się z e-sportowcami? Na co zwraca się szczególną uwagę? Bardzo duży wpływ, szczególnie na młodych graczy, może mieć stres i hejt, a jego niestety jest bardzo dużo.
Pracując z atletami, należy pamiętać, że to też ludzie. Czasami chorują, mają problemy rodzinne, czy miłosne rozterki. Natomiast dla nich praca to pasja, a stres pojawia się często w ich środowisku. Bez względu na to, czy są to zawodnicy sportowi czy e-sportowi, lubią być doceniani za swoją pracę. Bardzo ważne dla nich jest docenienie przez kolegów z zespołu oraz organizacje, ale nie tylko. Ważne jest dla nich to, co myślą fani oraz na przykład media. Czasami te oczekiwania mogą dla zawodnika być wspaniałą motywacją, a czasami wielkim ciężarem.
Hejt po meczach jest bardzo ciężki, zwłaszcza jeśli zawodnik wie, że to nie było jego najlepsze wystąpienie. Trochę tak, jak z naszą reprezentacją Polski - gdy wygrywają kochamy ich, a gdy nie idzie, aż wstyd czytać, co się dzieje w mediach czy w Internecie. Umiejętne radzenie sobie z pozytywnymi czy negatywnymi emocjami przychodzi z czasem i z doświadczeniem. Natomiast dla młodych zawodników, którzy systematycznie dają upust swoim emocjom w sieci, hejt może być też końcem kariery z racji ogromu presji, którą sami na siebie nakładają.
Jakimi cechami powinien się odznaczać zawodowy e-sportowiec? Co można z nim przerobić, a co będzie blokowało go w urzeczywistnianiu marzeń o wielkiej karierze?
Każdy drużynowy zawodnik esportowy to unikalny zestaw cech, który może świetnie pasować do zespołu A, ale być kulą u nogi w zespole B. Jeśli więc pytasz o przepis na idealnego zawodnika - to nie ma takiego. Natomiast u większości profesjonalnych graczy zauważysz takie cechy jak: chęć rozwoju, radzenie sobie z krytyką, umiejętność pracy w zespole, dobry poziom koncentracji, odporność na stres, umiejętność komunikowania się, ale też i słuchania, doskonałą pamięć i przywiązywanie wagi do szczegółów oraz rozgraniczenie życia od pracy. Bez tych cech ciężko jest esportowcom zacząć karierę w organizacji na światowym poziomie. Jeśli chodzi o uczenie się tych cech, najlepiej rozwijać je w szkole, przy projektach lub przy zadaniach grupowych. Można oczywiście wypracować schematy zachowań u osób, które mają fenomenalny skill w grze, natomiast bez otwartości na zmianę w nabytych schematach zachowań ciężko będzie najbardziej zdolnej indywidualnie osobie przetrwać w środowisku, gdzie praca zespołowa jest najważniejsza.
Największe plusy oraz minusy pracy jako Head of Players Development?
Nigdy nie patrzę na swoją pracę z perspektywy plusów i minusów. Moja praca jest moją pasją, uwielbiam patrzeć, jak ludzi się zmieniają, słyszeć dziękuję i widzieć dumę na twarzach moich zawodników. To rekompensuje mi wszystkie minusy.
Jak oczami ENCE powinna przebiec idealna adaptacja do CS2? Czujecie obawy przed przejściem na nowe, czy ekscytacje z możliwości rozpoczęcia nowego rozdziału?
Na obecną chwilę każdy jest podekscytowany nowym. Jako zespół lubimy zmiany, mimo że każdy się do nich adaptuje w innym tempie. Idealne tempo dla całej drużyny to najpierw podziw, potem trochę złości i frustracji, po czym właśnie głód na więcej i ekscytacja. Przy CS2 na pewno sukces odniosą najbardziej elastyczne drużyny, które szybko adaptują się do nowych map - np. Anubis - czy potrafią wykorzystać patche w grze. Jak do tej pory - radzimy sobie z tym świetnie.
i
