Program „Brilliant Pebbles”
Program „Brilliant Pebbles”, czyli „Genialne Kamyki”, miał być odpowiedzią na zagrożenie ze strony ZSRR, który dysponował dużą liczbą pocisków balistycznych z głowicami jądrowymi. 23 marca 1983 roku prezydent USA Ronald Reagan zainicjował program strategicznej obrony przeciwrakietowej, powszechnie określany mianem „gwiezdnych wojen”. Program nie tylko bardzo ambitny, ale także drogi. Jego realizacja miała trwać 17 lat, a koszt szacowano wówczas na 125 mld dolarów.
Stworzenie systemu obrony przeciwrakietowej w ramach programu było priorytetem. Program „Brilliant Pebbles” miał zapewnić USA i ich sojusznikom ochronę przed ewentualnym atakiem nuklearnym.
Pomysł został stworzony przez naukowców z Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL). Byli to Lowell Wood i Edward Teller, którego większość osób kojarzy jako "ojca bomby wodorowej". Naukowcy w 1987 r. zainspirowani filmem „Wojna światów” z 1953 r., w którym potężni obcy zostali pokonani przez małe bakterie.
Na podstawie tego pomysłu stworzyli koncepcję wykorzystania do ochrony małych satelitów z "kamykami" czyli głowicami kinetycznymi. Około 4000 rozmieszczonych na niskiej orbicie Ziemi satelitów miało odpalać poruszające się z olbrzymią prędkością niewybuchowe głowice kinetyczne w kierunku wystrzelonych skądkolwiek na świecie pocisków balistycznych międzykontynentalnego zasięgu (ICBM), w celu zniszczenia ich głowic w środkowej fazie lotu energią kinetyczną wyzwoloną na skutek bezpośredniego zderzenia.Niestety nie doszło do realizacji tego projektu. Nie oznacza to jednak, że idea tarczy antyrakietowej działającej na podobnej zasadzie przeszła całkowicie do historii, o czym co jakiś czas wspominają specjaliści ds. obronności.
Polecany artykuł:
